Yoluma Çıkma !

Yoluma çıkma sen desem
Canımı yakma sen desem
Uzak durup
Beni biraz anlar mısın?
İçimi yormadan gitsen,
Ömrümü çalmadan bitsen,
Benim hikayem deyip
Susar mısın?

Jehan Barbur - Yoluma çıkma şarkısı ne çok acıtıyor içimi şu anda. Dinlerken ağlıyorum.

Neler oldu bi bilsen... Özledim soğuğu, yağmuru... Maçlara giderken yaşadığımız koşturmaları, telefon trafiğini... Kazaklarımı, sıcacık kahvemi özledim.

Onu göreceğim diye heyecanlanmayı, durup kendi kendime "olmaz" telkinlerimi, yataktan "yine mi yagmur" diyerek oflaya puflaya cıkmayı, havanın erken kararmasını, rüzgarın içime işlemesini hepsini çok özledim. Yaz benim mevsimim derdim ama dünden sonra...

Eskiden yaptığımız gibi çimlere uzanıp dikip gözlerimi bakamıyorum güneşe. Yüzüm yok belkide... Bu kadar saçma sapan hareket edip sonra üzülerek...

Yok dahası olmaz. Benim olmaz. O olmaz !

Biliyorum her seferinde bitti dedikten sonra yeniden basa döndüğümü. Olmuyor işte ! Ne onunla ne onsuz olmuyor...