Hep aynı hatayı yapıyormuşum gibi geliyor.
1. Malum kişiden ilgi alaka beklemek (ah o da seni bekliyordu simdi :@)
2. Sürekli laf yetiştirme modunda olmak (lafın altında kalamam !!!)
3. Dönüp dolaşıp başıma iş açmak (üzerime tanımam o derece ! )
Ama basarılı oldugum şeyler de var. Mesela konuşmamla cogu zaman insanları dogru sekilde etkileyebilirim. Kendimi acıkca ifade edip neyi sevip neyi sevmedigimi gayet net bir sekilde gözlerinin önüne serebilirim.
Düşündüklerimi oldugu gibi söyleyebilirim. Utanmak sıkılmak pek yansıtmaz beni. Dogru bildiklerim konusunda da sürekli arastırabilirim. Kitaplar konusunda hiç acımam bir oturuşta gerekirsa sabaha kadar oturup bitirebilirim.
Uyku çok gerekmez hayatımda sadece sıkıldıgımda uykum gelir. Ne tuhaf dimi ? Kendimi belki boş belki de boş bi yere anlatmak...
Cabuk vazgecmem bişeylerden o yuzden de bir süre devam eder bu halim. İçim rahatlayana kadar, sorularım cevap bulana kadar, ben kendimi bulana kadar...
Artık zoraki gülmeler zorlama "ben iyiyim"ler biter de kendi ayaklarım üzerinde kendimi bilerek kendi kendimi idare ederek zaman geciririm.
Yoksa her an ölecekmişim gibi hissetmek pek normal sayılmıyor sanırım...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder