Arkadaşının Arabasından Kork !

Üniversitenin 1. yılı ilk dönem arkadaşları Mecidiyeköy'deki Yenibosna otobüs durağında beklemekle geçti. 12'de evden çıkıp Avcılar'a 5'teki derse yetişemeyen ender nadir güzel ve zeki insanlardan bir tanesi de bendim tabiki... :)

Ömrümüz otobüslerde geçti. İlk yılımız kesinlikle hüsrandı. 3-4 otobüs değiştirip okula gidiyoruz. Dönerken son otobüsü zar zor yakalıyoruz. Ah Mecidiyeköy'deki "Simit Sarayı" az kahrımızı çekmemiştir okul dönüşü gece yarısı...

İlk dönem komedi filmi gibiydi. Kimse birbirini tanımadığı için hep beraber gezilip tozuluyor, yemekhane sırasında biz kızlar yabancı erkeklerden korunarak yerlerimize ulastırılıyor, yemek çıkışı Avcılar'da göl manzarasıyla sigara içecek olan arkadaşlara refakat ediliyor (bi tarafımız donduğundan ; zıplaya zıplaya hemde kol kola :), ödevler konusunda notlar konusunda "tek bir yürek" olunuyordu.

İlk dönem finallerde Serkan arabayla gelmişti. Furkan'da onunla beraber tabi. Beni de Mecidiyeköy'de bırakmayı teklif ettiler. Tabi ben de olur diyiverdim.

Bindik arabaya kakara kikiri. Furkan zaten her daim komik.(Aynı zamanda gıcık :) O arada Serkan bi o şeritte bir bi şeritte !!!! Oh My God !!!! Arka koltukta bir o tarafa bir bu tarafa savruluyorum.

En sonunda yalvarmaya basladım. "Serkan durdur Allahını seversen durdur. İnicem vallahi gidemem hiç bir yere. Nolur durdur !!!!"

Araba durdu. Asagıya inemedim. Dizlerim tutmuyordu. Yenibosna'ya kadar zor gittim Avcılar'dan !!!

NOT : Kendilerine bu yaptıkları iyilik nedeniyle burdan selamlarımı iletiyorum :) Sayelerinde artık hiç bir arabadan korkmuyorum. :)