25 Temmuz 2009 Cumartesi

Karışık Durumlar...

Bi haftadır hiç bişey yazmadım biliyorum hatalıyım. Ama içimden gelmedi bir türlü. Her şey o kadar üzerime üzerime geliyor ki...

Herkes damarıma basmaya ugrasıyor sanki. En basta annem. Temizlik yaptırmaktan bi hal etti beni. Dağınıklığa tahammülü yok. Toz varmış raflarda olmazmış. Ya aksamdan aksama eve giriyorum onda da 8 saat için yani uyumak için. Yorulmuş olabilecegim aklına gelmiyor sanki.

O çocuk da yarım akıllı gibi davranmakta ısrarlı. Ya da buldu birini beni yedekte tutma peşinde. Hiç sanmıyorum cicim. Bekleme de kalabilecegimi hiç sanmıyorum. Ne onu beklemek ne de baskasını beklemek istemiyorum...

Herkes yanımda oldugu için mutlu olmalıyım ama sıkılıyorum. Telefonum hayatımdaki en önemli eşyammış meğer kaybedince anladım. Onun mesajları bana söyledikleri hepsi gitti. Evet dogru tahmin ettiniz oturup günlerce agladım bugun 5. gün atlattım sayılır aglamıyorum ama aklıma geldikce suratım asılıyor.

İçim sıkılıyor içim. Evde durmak istemiyorum haftaiçin bütün gün kosturmacalarla geciyor haftasonu da kesinlikle evde oturup temizlik yapmak istemiyorum. Tatilden vazgectim dinlenmek kendimi dinlemek istiyorum.

Acaba haketmiyor muyum ? Simdi bunu sorguluyorum. Mutlu olmayı, huzurlu olmayı, sevdigim adamın omzuna basımı yaslayıp gözlerimi kapamayı haketmiyor muyum ? Cevabını bile bile yazıyorum işte. Haketmiyorum. Ömrümün sonuna kadar içim acıyacak, mutlu gün yüzü göremeyeceğim kesin ! O kadar ah aldım ki...

Sevilmeyi o kadar özledim ki... Onun tarafından sevilmeyi o kadar cok isterdim ki...

Şu temizlik bitsin daha da yazacaklarım var....

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder