Güneşin ufak değdiği yer,
Oraya git ama yine gel.
Döneceksin diye söz ver.
Birinden söz vermesini istemek değiştirmiyor bir şeyleri... "Canım istedi" diye değil de "canın istedi" diye söz ver.
Birine elini uzattığında geri çevirmeyeceğini bilmek ne güzeldir... Birine sarıldığında kollarında güvende olduğunu bilmek... Birinin sıcaklığı, şefkati, ilgisi, alakası...
Hayal kırıklıklarını bir kenara bırakıp "kırılmayan hayaller" kursak ya birlikte... Kusurları bırakıp "kusursuz" bi dünya yaratsak... Sevgili olsak. En sevgili olsak. Eninde sonunda birlikte olsak. Bir olsak.
Beni bırakmasan, yanından hiç ayırmasan... İçinden söylesen sevdiğini, aklından geçirsen? Ben anlarım. Ben inanırım. Ne olur söyleme? Sözcüklere dökülmesin. O büyü bozulursa katlanamam. Sen bil sevdiğini. Her bakışından içinden geçir. Ben anlarım benim olduğunu. Ben anlarım severek dokunduğunu. Ben yanından ayrılamam o zaman.
Hala aklımda şüphe... Hala bi yanlış bulma gayretindeyim. Bitmez mi? Biter mi? Sever mi? Sevmez mi? Benim mi? Değil mi? Bunca zaman, bunca sene olanlardan sonra inanamıyorum belki de.
Söz ver! Bırakmayacağına ve benim olduğuna dair söz ver.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder