Üzgünüm...

Bırakın beni. İstediğimi yapayım. İstediğim gibi eseyim, yanayım, savurayım. Beni benle bırak...

Hayatımın içine eden, tüm mutluklarımı sömüren insanları sevmiyorum artık. Gözüm açıldı mı? Gözlerimdeki bağ çözüldü mü?

İstemediğim şeyleri önüme getirme artık. Sıkıldım. Huzursuzlukla beslendiğini farkettiğimden beri boğulmaktayım.

Bir dur. Bir otur. Bi yorul. Bi bık. Bi bitir. Bi uzak dur.

İçin için kaynayan bi yanardağ gibi için. Tüm kötülüklerini yüzüne vurmamak için sabrımın son sınırını zorlamaktayım. Ama bunu ne kadar daha yaparım bilmiyorum.

Aklın mı karışık? Ruhun mu? Bi huzur bulup ne istediğini öğrenir misin? Beni işte o vakit bulup, karşıma geçer misin?

Senin içindeki gel gitlerle uğraşamam ben. Gel git aklınla da.

Üzgünüm. Çok sabırlı değilim.

Üzgünüm. Tez canlının tekiyim.

Üzgünüm. Hayatta herşey istediğim gibi.

Üzgünüm. Yüzümdeki gülücükleri engelleyemem.

Üzgünüm. Ben sana göre değilim.

Üzgünüm. Biterse bittiğiyle kalır.

Üzgünüm. Artık yalan dolan yok.

Üzgünüm. Senin iç sesine karşılık benim dış sesim çığlık çığlığa...

Üzgünüm. Sana fazla sorumluluk yükledim. Ne de olsa sen benim tanıdığım... Neyse bence yeter...