Silip atarken herşeyi "bi umut" diye elde tuttuklarımıza ne demeli şimdi?
Hikayeler, öyküler yazdım. Döküldü kelimeler bir bir. Nereye gittiklerini önemsemedim aslında. Nereye vardıklarını... Kimi benimdi, kimi senin, kimi bi başkasına aitti o kelimelerin. Seni ben gibi sandım ya asıl hatayı orda yaptım ben.
Hatalar insanlar için... Hatasız kul olmaz...
Arabesk hayatlar yaşıyoruz artık. Hataların sorun teşkil ettiğini görmeyip onlarla mutabakat imzalamaya kalkıyoruz. Ne de olsa bizim için. Değil işte. Değil. Hata yapmasak da insanlığa ait bi yanımız olur bizim. Niye zorluyoruz ki?
- İnsan aynen durur mu?
Durmaz. Belki "bi umut". Değişir. Durmaz. Olduğu gibi kalmaz. Kalamaz. Etrafındaki herşey değişirken onun aynen kalmasını nasıl beklersin ki? Ne hakla!?
Bi umut...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder