16 Eylül 2010 Perşembe

Güneş!




Güneş doğdu içime. Tam olarak yüzüme vurdu. Aksiliğimi, memnuniyetsizliğimi aldı götürdü. Ohhhh! İçim ısındı.

Kalbin işine bak, yüzüne bakamaz. :)

Ay pek bir sevindirik hal üzerimde. Bu akşam da dışarıda olacağım için olabilir sanırım. Sevenim çok, sevdiğim çok.

Üzülmek mi? Bana göre değil ki. Bir tane bile asık suratlı fotoğrafım yoktur mesela. Neden? Yakışmaz çünkü.

Ah ne diyordum? Uzun bir aradan sonra az uyku, bol eğlence kıvamına gelmiş durumdayım.

Teklifleri bekliyorum. :)

1 yorum:

  1. sevindim ... sanki kendim sevinmis gibi sevindim ... u have an effect on people - it's contagious - i'm happy now too :)

    YanıtlaSil