Dikenli teller dolanmış etrafımıza. Başımızı kaldırıp bakamazmışız güneşe, aya. Ama biz de suç. Biz istedik tüm bunları.
Tek tek o telleri biz doladık çevremize. Tam kurtulacakken aslında bu sefer bataklığa saplandık. Çıkamıyoruz. Çırpındıkça batıyoruz. Ya bir el uzatacak biri bize. Ya da koyverip gidecek ölüme terkedecek.
İşte tam o an gelip elinizi uzattığınızda biri tutacak. Umudum var benim. Belki tüm acıları alıp götürecek. Belki aklımı başıma getirecek. Belki beni büyütecek. Neşeyle dolduracak.
Biliyorum ben. Biri "bigün" gelecek. Yalnızca benim için. Ben olduğum için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder