İzmir'e gidip döneli 1 ay olacak. Tek kelime etmedim di mi? Edemem ki.
Uçaktan inerken yaptığım anlaşma, kendime verdiğim sözü yuttum ben. Her dakika hatırladım. Üstelik 1 arkadaşımı gömdüm, diğerine selam veremedim.
Ne çabuk kanarmışım insanlara. İyi niyetli sanarmışım hep. Yalanmış. Ziyanmış o kadar zaman. Pişmanlık kavurur, dururmuş. Aklı sıra konuşacak mesele olarak beni sürmüş. Ama anlamamış ne olduğunu. Hala aynı kafada. Hala aynı.
Eee ne oldu? Hiç.
Kimsenin yanına kar kalmaz, biliyoruz. Ve "ah"larla yaşanmaz. Dikkat etsin kendine.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder