Düşündükçe...

Aklım almıyor ya. Yaptıgım hatalarla yüzleşmekten korkuyorum belkide.. Durup durup basa sarmamdan bahsetmiyorum bile...

Akıp gidiyor zaman... İyileşmem gerek. İyi olmam gerek ama nasıl ?

Kendimle ilgilenmekten kendime acımaktan vazgecmeliyim bi kere..
Sonra o hayatımı allak bullak eden insanlardan uzak durmalıyım.
İçim dışım birse bunu saklamamalıyım.
Ve daha fazla aptal rolü yapmamalıyım.

Eskiden yazdıgım kompozisyonlar geldi aklıma. Hayal meyal hikayeler... Cizdigim resimler.. O kadar zamandır bişiler yapmadım ki kendim için...

Güzel sanatlar'a gitmedim diye ne cok kızmıstı Gülseren Hoca... Keşke gitseydim hocam. Keşke sizin sözünüzü dinleseydim. Su anda için için mutsuz olmazdım belki. Elimde kagıt kalem durup seyrederdim yine bişeyleri. İstediklerimi secip ayırırdım kendim için. Patisini yalayan kedicikleri, uçup giden balonları, rüzgarda savrulan yaprakları... Yine yapardım hocam. Ama içimden gelmiyor artık.

En son ne zaman biri beni düşündü bilmek istiyorum. Ne zaman biri "bu hareketime üzülür mü?" dedi içinden. Ya da beni mutlu etmek için bişeyler yaptı?

Ya da gözlerini kapattı ve "ben bu kızı seviyorum" dedi? Ne zaman?