21 Ekim 2009 Çarşamba

Belki..

İçimden geldigi gibi yazmak cizmek varken; nedendir kasmışlığım ? Ya kendim gibi yazmam gerek benim. İçimi dökmek istiyorum belki.

Ev durumu vahim. Ayrı eve cıkma hayalleri bir bir dökülmekte. Evdekiler bu ara feci destek oldukları için bırakıp ta gidemem sanırım bi yerlere. Seviyorum aslında onları. Ama bir de cok konusmasalar daha fazla sevmeyi garanti edebilirim.

İş durumu .ok gibi. Niye mi ? Satışa gidip kanka olup geliyorum sirkete. Gerek yok. Satışım yoksa evde oturayım daha iyi. İzleyemedigim dizilerimi izlerim belki :D Yok yok bu olmadı.

Gelecek vaadeden bi iş bulurum belki.
Düşüncesiz olmayı becerebilirim belki.
Gereksiz insanlara yol verebilirim belki.
Durup durup kendi kendimi üzmem belki.
Hayatımı kendim kontrol edebilirim belki.
Bencil olmayı becerip kendim için yasayabilirim belki.
Her hatayı her sorunu kendime yontmam belki.
Arkadaslarımın kıymetini bilip onları ödüllendirebilirim belki.
Masraflarımı kısıp "normal" bir yasam sürebilirim belki.
Sebepsiz yere aglamayı, depresyona girmiş gibi günlük halleri atlatırım belki.
Kökten değişiklikler yapmaya cesaret edebilirim belki.
Hatalarla yasamadan tecrübe sahibi olurum belki.
"Yaptıysam BEN yaptım" diyebilirim belki.
"Bende burdayım" inanır mısın ? İnanırım belki.
Ruhumdaki yaraların kapanmasını isteyebilirim. Kapatabilirim belki.
İçin için mutsuz olup taktıgım maskeyle sakladıgım herseyi ortaya dökebilirim belki.
Beni sevenlere gercekten şükranlarımı sunabilirim belki.
En önemlisi YAŞAMAYI ÖĞRENEBİLİRİM HEMDE İNSANCA belki...

1 yorum: