9 Ağustos 2010 Pazartesi

Kendine Gel!

Bu bir "kalk borusu" ya da isyan durumu değil. Yoruldum. Gücüm de bi yere kadar.

Seni düşünmekte yetti bana. Koyverip gitmekte. Nereye gitsem geldin. Nereye saklansam bulup çıkardın. Hiç mi düşünmedin halimi?

Azıcık insafa gelsen de düşsen yakamdan. Bıraksan bu her an, her dakika takip olayını. Kontrol etmeni istemiyorum. Bana karışmanı da.

Duymak istediklerimi söylesen ya. Söyle de içim rahatlasın.

"Kendine gel!" de mesela. "Bırak!" ya da "Unut!" de. Benim de hiç olmadığı gibi söz dinleyesim gelsin. Sözünü dinleyeyim. "Peki." diyeyim. Sonra arkanı dön ve git.

Ben de "kendi"me geleyim. Git...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder