Bırakıp Gitsem Buraları...

Fettah Can'ın albümündeki "kahpe dilleri" şarkısını dinliyorum yaklaşık 3 saattir. Ve bende düşünüyorum. "Bırakıp gitsem buraları, arkamdan ağlar mı birileri?" diye.

Veremediğim değer kaldı mı? Kalmıştır. Kesin. Harcadığım onca iyi insanlar. Onca kestirip attığım bir daha konuşmaya bile gerek duymadığım insanlar. Onların içinde bana "ah" edenler olmuş mudur? Olmuştur illaki.

Sonra teselli için sarıldığım onca insan. Kalbimi kırıp giden, ardında bıraktığını bir kez bile görmeyen, göreceğinden kaçan onca kişi. Arkadaşı, dostu, sevgilisi. İçim acıyor.

Niye ağladığını bilmez mi insan? Bilmiyorum. Niye yazdıığını? Onu da bilmiyorum. Kimseye anlatamıyorum.

Boğazımda bi yumru. Yutkunamıyorum. Hayatımın içine ettim belki de hırslarım yüzünden. Farkediyorum. Geç kaldım. Sana, ona, hayata.

İçin için gülüyor belki bana herkes. "salak işte." diyorlar. Belki o bile böyle söylüyor. Bu rol de bitsin artık. Mutsuzsam "mutsuzum be!" diyebileyim. Hep gülmeyeyim n'olur? Hep mutlu gözükmeyeyim. Hep güçlü olmayayım. Ne farkeder ki hayatımda? Bundan daha fazla mı acı çekerim sanki? Bundan daha kötü mü gider yoksa?

Güçlüyüm ya ben. Gelsin her şey. Koymaz bana. Öyle duruyorum ya. Farketmiyor kimse. Hala büyümedim ben. Hala orda küçücük bi kızz çocuğu var. Büyümüyor bir türlü. Bi bakışına, bi sözüne kırılıyor. Görmüyorsun. Hıçkırıklarını duyman mümkün değil. Onu dinlemen de mümkün değil.

Bu yara geçmeli artık. Bu acı. Bu ağrı. Bu sıkıntı. Her ne boksa! Yoksa ben bittim. Ben yitirdim herşeyi. Kaybettim belki.