Herşey öyleymiş. Belki de ben haddimi aştım? Belki de yanlışa el uzattım. Adem'le Havva'daki "Yasak Elma"yı istedim belki? O belki dengini bulmuştu. Ya da ben bulmuştum? Çok önceden. Çok çok eskiden.
Yaptığım yanlışlar kapanmaz ki. Kapatamaz ki. Bu yaraların izleri durmaya devam ettiği sürece içten içe geçmez ki.
Boğuluyorum. Nefes alamıyorum. Her nefes canımı daha çok yakıyor.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder