Sen Varsın...

Sen olsaydın. Dursaydın. Dağılan saçlarımı çekip baksaydın gözlerime. Duymak istediklerim dökülseydi dilinden. Gülseydim en derinden. Yine tutsaydım elini. Sahil boyu yürüseydik.

O anın da değerini bilseydik, birbirimizin değerini bildiğimiz gibi.

Acıma acısı gibi bakabilen bi sen olsaydın. Bi sen bilseydin içimi. Bi sen bilseydin beni. Fazlasına hiç gerek var mı?

Yanımda yokken arasam, hemen gelsen. Kapıyı açtığımda yüzüme kokun vursa. Boynuna sarıldığımda sen dışında hiç bir şey olmasa. Sen olsan her şey. Sen olsan her yüz. Sen olsan tüm Dünya. Sen doldursan o boşluğu.

Sabah uyandığımda "sen varsın" diyeyim. Gözümü kapatırken "sana uyanacağım.".

O filmi senin dizinde izleyeyim. Ağladığımda "Ben burdayım" de sen. Yarına dair söz verme. Ama bugünüm ol. Bugün sen ol.

Unuttuğum her şeyi sen hatırlat bana. Şu ana kadar yapmadıklarımı beraber yapalım. Adalar'a gidelim mesela. Tut elimden Roma'ya gidelim. Hıçkırıklarım kahkahalara dönsün. Tekneyle açılalım. Farkettim de sanırım isteğim bu şehirden uzaklaşmak. Ama bi fark var. Senle. Sen olmadan olmaz.

İçimi açtım sana. Anlattım tek tek. Yine baktın öyle. Hiç bir şey demedin. Belki de diyemedin ya. Neyse... Sadece baktın. Bu sefer "bana". Önceki gibi değil. İşte o zaman yine aklıma gelsin "sen varsın."

Hiç olmayan kahramanım ol. Hiç duyulmayan sözler söyle. Hiç karşıma çıkmayan o adam ol. Hiç ağlamayan bi kız olayım. İşte o an söylemesem de sen anla.

"Sen varsın."

Ps : Yok böyle bir Dünya... Yazdım ama inanmasanız daha iyi. Beni bile kandıracaktı bu yazı. Yalan yalan bu.