Hala umudum var. Onunla olmak gibi bir umudum var.
Evet aptalım. Evet gereksiz bi insanım. Evet bu kadar saçma sapan şeyler düşünebiliyorum. Evet o beni düşünmüyor. Evet umurumda değil.
İlk defa aşık oldum. İlk defa saatlerce bir telefona bakıp durdum. Mesaj attım cevap geldi mutlu oldum. Mail attım cevap geldi heyecandan tir tir titredim. Gülücüklerimi herkes farketti. İçimdeki mutluluk dışıma yansıdı. Farklı oldum sanki. Bi değiştim. Bi güzelleştim ben onun aşkıyla ya da içimdeki aşkla...
Öyle farklı ki... O işte kalbimin hızlı atmasına sebep, o işte gamzelerim de saklı olan şey, o işte düşünmekten korkup aklımda en geriye en arkaya attığı hayaller...
Sen sanıyor musun ki acı çekmiyorum? Çok mutluyum? Çok ama çok sağlıklıyım? Çok umursamazım?
Değilim. Hiç biri değil. Acı çekiyorum deli gibi. Ağlıyorum ruyalarımda bile. Git gide sağlığım bozuluyor. Karaciğerimi mahvettim. En ufak bi hareket aklımda. Senin yaptığın ya da başka birinin ya da onun.
Bana niye öyle baktı? Neden bana bunu sordu? Simdi bu ne demek? Aaaa araba üstüme su sıcrattı! Daha neler neler...
Umudum var ama hala. Ben istersem olur. Ben istersem sen olursun. Ben istersem yanımda durursun. Ben istersem hep ama hep ben istersem...
Şu ana kadar ne istediysem oldu Allah'tan. Ne dilediysem karşılık verdi bana... Kimi istediysem - arada eksik belirttiklerimde oldu (Cenk gibi.. bknz: Not 1)- ama oldu. Olmaması için sebep yok.
Sadece ben istemeliyim. Sadece sen istemelisin. Sadece istenmeli. İstenirse olur. Yoktan varolur...
Ciddiyim, güven kendine...
Deniz için ve kendim için yazdım...
Sevgiler...
Not 1: Cenk olayını örnek vererek anlatabilirim. "Okuldan Cenk diye dilek diledim ben sınıftaki Cenk'i kastetmiştim ama hocalardan Cenk oldu. " gibi bişi... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder