Özledim. Neyi? Kimi? Bilmiyorum.
Birinin elimden tutması gerek, bana sarılması, yanımda olması. Bunu istemiyorum. Yalnız olmayı istemiyorum. Alelade birinin bana yaklaşmasını da istemiyorum. Artık birileri beni önemsesin istiyorum. Gerçekten sevileyim mesela.
Kendini düşündüğü gibi düşünsün beni. Dahasını değil. Azını değil. Tam o kadar. Olduğu kadar...
Canımı sıkmasa bişeyler, aklımı karıştırmasa, beni zorlamasa... Olduğu kadar işte. Tam o kadar olsa.
Bu başağrısı geçse, yanına gitsem unutsam herşeyi, herkesi, kendimi... Saçmalıyorum yine.
Ama birine sarılmaya ihtiyacım var. Birine sarılmaya ve kollarında uyumaya. Gizlememe gerek yok ki. Şefkatten fazlası değil istediğim. Birinin bana değer vermesini istemek sadece. Önemsendiğimi bilmek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder