5 Ekim 2010 Salı

Araf...




Hani öyle bir hal hissedersin ya. Olmayacak şeyler yüzünden sıkılmışsındır. Karar veremezsin.

Yaşıyor musun? Yaşamıyor musun?

Belki de vazgeçtin herşeyden? Kim bilir?

Var olmayan bir yer. Seni ne kabullenmiş, ne senden vazgeçmiş. 2 arada kalmışsın. Adım atsan yerin değişecek. Yenilikler gelecek. Ama iyi ama kötü.

Sen yine bilemedin hiçbir şeyi. Sen yine olamadın sen gibi.

Yardım çığlıkların işe yaramaz. Araf'ta herkes kalmaz. Herkes duymaz sesini. Senin gibi kalanlar varsa da korkuyorlardır. Ses etmezler. El uzatmazlar. Sen bitirdin seni.

Senin bu kararsızlığın. Hangi tarafta olduğuna karar veremiyorsun daha. Kıvranıp duruyorsun. Gözlerin başka söylüyor dilin başka.

- Ben iyiyim. Burada da mutlu olabilirim.

Desen de olamazsın. Çünkü istemiyorsun. Bi karar ver.

Araf'ta olmak kolay değil.

Yorgunsun. Bitmişsin. Yoksun.

Araf'tasın. Anla ki yanlış taraftasın. Aklın artık karışmasın.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder