Ne kadar?

Bi yerden başlamak gerek temizliğe. Hem de dip köşe.

Ne zamandır duruyorum olduğu gibi. Kabullenemiyorum olanları. Meğer sindirmek bi aldırış etmemek gerekliymiş. Ben aldırmıyorum. Bundan sonrası için :

- Bana bişey olmaz.

Diyorum. Siz anlayın.

"Demir leblebi" derler ya hani. Aynen öyle. Katran karası içim. Zifiri karanlık. Aydınlıktan nasibimi alamadım ben. O yüzden hem gözüm kara, hem içim.

- Yapamazsın.

Diyenlere sözüm de var. Ben iyiyim. Artık öyle boş şeylere kendini üzecek kız yok. Ben ne yaparsam yapayım beni seven bulunur. Siz aldırmayın. Düşünmeyin olacakları, olanları.

Merak ediyorum. Sizin içinizde ne kadar iyilik kaldı? Ne kadar güven?

Ne kadar cesaretin var? Ne derece kapalı masken?