Haberler...

Hiç beklemediğimiz olaylarla karşılaştığımızda nasıl durmamız gerektiğini nerden bilebiliriz ki? Her zaman mutlu olmanın mümkün olmadığını anca kabullendik.

Bi anda alınan haberler bize bi iyi, bi kötü geliyor da kimseye anlatamıyoruz.

"O çok mutsuzmuş, üzgünmüş. İyi değilmiş." dediğinde biri "beter olsun" diyerek dönüyoruz arkamızı. Sonra da "ne olmuş acaba?" sorusuyla cebelleşme hali...

"O çok mutlu, keyifli." haberi geldiğinde kıskançlıktan krize giriyoruz. Biz daha atlatamadık, nasıl unuttu da gitti yeni bi hayata başladı ki? Nasıl 0'dan kurdu mutluluğunu?

İçinde bulunduğun hayata anlamsız anlamsız bakıp, gülümsemeye çalıştıkça batıyorsun aslında. İnanmıyorum. İnanmıyorsun. İnanmıyoruz.