Kimisinin yanımızda olmasına razı olmayan gönlümüz uzakta durmasını da kabullenemiyor. "Hani aklın yolu bir"di? Bizimki ikiyi, üçü, beşi görüyor. Hey haaaat!
Öyle günler geliyor ki köşe bucak kaçsak, saklansak kurtuluşumuz yokmuş gibi... Dibi görmenin nasıl olduğunu unutmuşuz gibi... Hatırlatma yapar gibi.
Ne kararsızlıklar yaşıyoruz? Ne çıkışlar arıyoruz da bulamıyoruz. Hadi gidelim! Nereye olursa, bize bile gidebiliriz aslında.
Etrafımızdakilerin "mış gibi yapan" hallerine katlanmanın zorluğunu hissediyoruz derinden, eğlenmek istiyoruz kahkahalarla coşmayı da sevdiklerimizle olmayı da... Kalabalıklar içinde yalnızları oynamayı değil ya!
Attığımız ufak ufak adımların büyüklerini nasip edemedi daha bize... Kıpırdanıp duruyoruz, kıvranıp anlatmaya çalışıyoruz. Hem istiyoruz, hem istemiyoruz. Bi gülüyoruz, bi ağlıyoruz. Bi kazanıyoruz, bi kaybediyoruz.
Hadi!
Kendimizi ikna etmenin yollarını deniyoruz.
- Bu şehirde olmasam da yaşarım.
- Yaşanacak yer çok.
- 0'dan mı başlasam?
- Bi dinlensem neler olacak?
Olur yavrum, o da olur. Tabi olur.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder