Bi Umut.

Koyver gitsin.

Ne olacaksa olsun.

Kim üzülecekse üzülsün.

Kim gülecekse gülsün.

Kim isterse çıksın karşıma.

Kim isterse vazgeçsin dönsün arkasına.

Ben burdayım. Ben umut ediyorum. Ben yaşıyorum. Ben yapıyorum. Benim bu hayat. Benim bütün kararlar.

Sen bi varsın, bi yoksun. Bi yanımdasın, bi fersah fersah uzağımda. Bi yüzümü güldüren sensin, bi geceler boyu hıçkırıklarımın sebebi.

Sevsen olmazdı böyle. Sevsen üzmezdin. İstesen gitmezdin. İstesen vazgeçmezdin. İstesen kollarımı boynuna doladığım, başımı omzuna koyduğum adam sen olurdun. Sen yanımda olurdun. Ben yanında, yamacında olurdum.

Ben gülerken gülmeden bakabilir miydin yüzüme? Ben başka bi yere bakıp daldığımda "aklından neler geçiyor?" diye sormaz mıydın? Sen elimi tutmaz mıydın?

Çığlıklar atıyorum içimden. "Neler oluyor böyle?" diye. Anlamıyorum tüm olanları. Neler geçiyor aklından? Ben değilim dalıp uzakları seyreden, uzaklarda olan sensin. Önümde buzdağları. Kime ulaşmaya çalışıyorum ki ben?

Kimi, neye inandırmaya çalışıyorum? Benim, ben! Bi inansan ya. Bi güvensen ya sözüme.

Çok içtim belki, sen attığım mesaja geri dönmedin belki. Sonra eskilere tutundum belki. Elimde olanlara sımsıkı sarılma ihtiyacı duydum belki. Ben seni istedim yine de. Onu istemiş olsam farklı olmaz mıydı?

Gideceğim yer de, bana açılan kollarda olmaz mıydı? Biliyorsun aslında. İçten içe kabul ediyorsun haklı olduğumu. Hala mantıklı davranmaya gayret ediyorsun.

Devam et. Nasılsa kaybeden sensin. Ben demiyorum "bunu da denemedim" diye. Sen düşün şimdi. Sen devam et.