Söylemiştim! Ben söylemiştim!
Sessiz ol azıcık. Ağlamanın sana da, bana da faydası yok. Her bitiş, bi başlangıçtır. Ne kavgam bitti, ne sevdam! Yok bu değil, bi Sezen şarkısıydı.
Şöyle karşıma geç otur ve beni dinle. Seni senden daha iyi tanıyorum aslında. Gözlerini kaçırışını, kahve fincanını nasıl tuttuğunu, sütünü nasıl içtiğini, gülümseyişini, ellerini kullanışını... Ve soruyorum dostum, sen beni ne kadar tanıyorsun?
- En sevdiğim renk ne?
- En sevdiğim yemek?
- En keyif aldığım film?
- Uğurlu iç çamaşırım?
Bi son vermeliyiz bu duruma. Daha da ilerlemez bu iş. Sen de biliyorsun bunu. İstediğin her an yanında olamam senin. Sürekli başımı sallayıp seni onaylayamam. Annen değilim. Senin söylediğin gibi.
Nihayetinde ben de insanım. Nefes almam gerekli ya, ciğerlerim bile benim olmadığını itiraf etmekle meşgul. Yetmiyor. Tüm benliğimi kaplamışsın. Alıp sıfırlamışsın beni, ortada bırakmışsın. İsyan etmeye bile gücüm yok. Bu ana kadar sen, benden faydalanmışsın. Hatırlamamışsın. Bi kere bile.
Beni olduğum gibi bile karşılayamamışsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder