Zaten aşklar hep böyle...
Canımı yakmayı bilen 2 kişiden biri olduğun için seni tebrik mi etmeliyim? Hakaret mi? Seçim yapamıyorum, arada kaldım.
Aşık olmanın aptallıkla eşdeğer olduğunu zaten biliyordum ben. Yeniden, yeniden, her seferinde o yaptıklarını tekrarlamana gerek var mıydı sanki?
İstesem de unutmama izin vermiyorsun ki, her seferinde bişey yapıp karşıma geçiyorsun "hadi yine ağla da göreyim" der gibi... Yoruldum. Yalanlarla yaşamaktan da sevmiyormuş gibi yapmaktan da...
Asla birini arkasında bırakan insan olmayı beceremediğim için beni ne kadar hırpalasan da orada kalamıyorsun. Hata benim. Seçim benim. Kararlar yine benim.
Peki sorarım, ben kimim?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder