İnsanların en çok yaptıkları şey kendilerinden kaçmak olsa gerek... Tüm dünyaya kapatıp bildiğini okumak belki. Belki de susturamayacağını bildiğin iç sesini duymamazlıktan gelmek.
Her birimizin doğrusu başka, yanlışı başka ya hani olur da genel geçer kavramlara karşı çıkmaman gerekir bazı durumlarda, eğmez misin başını yine?
"Ben mutluyum, kime ne?" sorusunu sesli sesli dile getirirsin de hiç mi hissetmezsin içinde o hüznü? Sebeplerine, sonuçlarına aldırmadan yaşamaya devam edersin de seyirci mi olursun kendine?
Hayat bizim hayatımız, doğru. Doğruları, yanlışları da bizim. Günahı, sevabı da. Peki zaman geçince? Yine kararlar senin mi kalıyor sanıyorsun? Yine doğrular senin? Yine kucak dolusu sevgiler mi seninle? Bu sefer sarılıp uyudukların pişmanlıkların oluyor maalesef. Acıdığın binlerce insanın karşında kıs kıs gülüşü daha çok seninle.
Uzaktan bakmayı da beceremiyoruz zaten kendimize. Kendi dilimizden konuşamıyoruz da, anlaşamıyoruz da. Ne yaparsak kendimize zaten, ne kadar kaçarsak kaçalım kendimizden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder